مسیرهای انتقال سیگنال در سرطان پستان

سرطان سینه سرطانی است که بیشترین شیوع را در زنان دارد و علت شماره یک مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است. انتقال سلولی یک فرآیند اساسی در توسعه و پیشرفت سرطان است. تغییرات در مسیرهای سیگنال دهی سلولی مختلف باعث تکثیر، پیشرفت و بقای سلول های تومور می شود. مسیر PI3K/Akt/mTOR نمونه ای از آن است و در رشد، تکثیر، بقا، تحرک، متابولیسم و تنظیم پاسخ ایمنی نقش دارد. فعال شدن این مسیر یکی از دلایل اصلی مقاومت سلول های سرطانی به درمان های ضد تومور است. این باعث می شود سیگنالینگ PI3K/Akt/mTOR به یک موضوع مهم مطالعه برای درک پیشرفت و پیشرفت این بیماری تبدیل شود. بنابراین، این مسیر ممکن است به عنوان یک هدف درمانی بالقوه و همچنین ارزش پیش آگهی و تشخیصی در بیماران مبتلا به سرطان سینه نقش داشته باشد. علیرغم وجود مهارکننده های انتخابی مسیر PI3K/Akt/mTOR و آزمایش های بالینی فعلی، مکانیسم های سلولی هنوز شناخته نشده اند.

معرفی کلی سرطان سینه

سرطان سینه شایع ترین نوع سرطان در زنان و همچنین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در این جمعیت در سراسر جهان است و بیشترین میزان بروز آن بین 45 تا 65 سالگی است. اگرچه شایع نیست، اما سرطان سینه می تواند در مردان نیز رخ دهد، با فراوانی 1 در 100 مورد تشخیص داده شده، که نشان دهنده کمتر از 1٪ از کل سرطان ها در مردان است.

از جمله مهم ترین عوامل خطر مرتبط با سرطان سینه می توان به افزایش سن، سابقه خانوادگی، پوچی، عوامل هورمونی مانند قاعدگی زودرس یا یائسگی دیررس و سایر عوامل مرتبط با سبک زندگی مانند مصرف الکل، چاقی و عدم تحرک بدن اشاره کرد.

سرطان سینه می تواند ارثی یا پراکنده باشد. شایع ترین جهش های مرتبط با سرطان ارثی شامل جهش هایی است که بر ژن های ترمیم آسیب DNA (DDR) تأثیر می گذارد که مهم ترین آنها جهش در ژن های BRCA1، BRCA2 و TP53 است. سرطان پراکنده تقریباً 85 درصد از کل موارد سرطان سینه را تشکیل می دهد و با برخی از عوامل خطر ذکر شده در بالا مرتبط است. با این حال، با قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زا مانند آلاینده های هوا، تشعشعات الکترومغناطیسی و اختلال در بیان ژن DDR نیز مرتبط است.

با توجه به ارائه آنها، کارسینوم مجرای درجا بیشترین نوع سرطان پستان تشخیص داده شده است و پس از آن کارسینوم لوبولار درجا قرار دارد. سرطان سینه به نوبه خود بر اساس وجود یا عدم وجود گیرنده استروژن (ER)، گیرنده پروژسترون (PR) و گیرنده HER2 به زیرگروه های مختلفی تقسیم می شود. بنابراین، ما می توانیم بین یک زیرگروه مجرا، ER/PR+، یک زیرگروه Her2+، که این گیرنده بیش از حد بیان می شود، و یک زیرگروه سه گانه منفی یا پایه مانند (TNBC) تمایز قائل شویم. به دنبال این طبقه بندی، زیرگروه های مجرا را می توان به مجرای A تقسیم کرد که با بیان ER/PR+، HER2- و بیان Ki67 کم، و مجرای B که با بیان ER/PR+، HER2+ و بیان Ki67 بالا مشخص می شود، تقسیم می شوند. زیرگروه Her2+ ER/PR منفی است و منفی سه گانه نشان دهنده کمبود همه این گیرنده ها است.

رفرنس: ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7085392